Gunfactor anekdotes
Lees de verhalen van freelancers en opdrachtgevers over die magische en ongrijpbare gunfactor.
Anekdote
Een freelancer probeerde maandenlang een voet tussen de deur te krijgen bij een op dat moment erg hip bureau. Hij schreef, belde en mailde. Behalve een complimentje over zijn portfolio gebeurde er niets. Totdat hij een keer de creatief directeur van het bureau tegenkwam op een borrel. Tijdens deze borrel discussieerden ze urenlang over de perfecte schuimkraag van een biertje. De volgende ochtend werd de freelancer gebeld voor een klus.
“Netwerken is niet meer of minder dan oprechte interesse tonen in je mede-mens; zowel privé als zakelijk. Ik geloof in het onthouden van informatie die je verteld wordt, een kaartje sturen als iemand jarig is, een boek meebrengen over een bepaald onderwerp als je opdrachtgever hier geïnteresseerd in is, enzovoorts. Met andere woorden: daadwerkelijk luisteren naar wat iemand vertelt en hier tijdig op anticiperen. Als ik op een feestje kom, heb ik het nooit over werk. Als ze willen weten wat mijn communicatiekunstje is, kijken ze maar op mijn website. Op feestjes ben ik altijd meer geïnteresseerd in de mens achter het werk.” Freelance Projectmanager.
​
“Ik heb met veel mensen een persoonlijke band. Ik vraag ze hoe hun vakantie was en hoe het met hun kinderen gaat. Dat doe ik alleen als het me ook echt interesseert.” Freelance copywriter.
Vakgenoten over de klik
"We werken vaak met dezelfde freelancers. Omdat we verliefd worden op een freelancer." Remy Kurpershoek, creatief directeur XXS.
​
"We willen graag familie worden met freelancers. We nodigen vaak freelancers uit om hier hun freelanceklussen voor anderen te doen. We nodigen ze ook vaak uit voor borrels en feestjes. Maar helaas gaan ze er zelden op in." Rogier Heijning, creatief directeur Lemon Scented Tea.
​
"We werken ook wel 'ns met een freelancer, die het leuk vindt om rond 9 uur ergens binnen te komen en om 5 uur weer weg te gaan. Die regelmaat vindt ie fijn. Dus ook als ie maar een klein klusje voor ons hoeft te doen, blijft ie toch de hele dag zitten. Gewoon omdat ie het zo gezellig vindt." Jerry van den Broeke, co-owner DaybreakContent.
​
“Bij onze zomerbarbecues worden de bureaus niet uitgenodigd, maar de freelancers wel, want die voelen als collega’s.” Bettina Dalenoord, marketing communicatie manager bij InShared.
“Ik vind het belangrijk om te werken met freelancers die ik goed ken. Mensen waar het fijn is om mee te communiceren. Verder moet je leuk zijn, maar niet proberen leuk te doen. Als je niet binnen de sfeer van een bureau past moet je ook niet gaan proberen om opeens heel erg leuk te gaan doen. Dat werkt niet. Dat moet je gewoon kunnen accepteren. Het is dan ook heel goed om als freelancer uit te zoeken welke bureaus bij je passen.” Ronnie Besseling, digital design director Dawn.
“Bij zeker de helft van onze freelancebemiddeling is het succes gebaseerd op karaktereigenschappen. Er zijn altijd mensen die kunnen wat jij ook kan, in ieder geval op papier. Maar de persoon die je meebrengt maakt het verschil.” Marije Koets, partner bij Freelancers United.
​
“Er heeft een behoorlijke sanering plaatsgevonden onder de visualisers. Daar heeft de crisis aan bijgedragen, maar ook de nieuwe generatie. Van de 150 schetsers die 10 jaar geleden actief waren in Amsterdam zijn er nu nog 40 over. En je moet bij die 40 horen. En dan gaat het niet eens om hoe goed je kan tekenen, maar wie een bedrijf binnenkomt met een bepaald enthousiasme.” Marc Kolder, freelance visualiser.
​
“Ik kan kiezen uit tien mensen die allen ongeveer hetzelfde kunnen. Wie kies je dan? Neem copywriting bijvoorbeeld; ze kunnen het allemaal, maar is de een nou echt zoveel beter dan de ander? En bovendien: dat kan ik nooit waarnemen, want of de een krijgt de klus of de ander. Dus vergelijken gaat dan eigenlijk niet. Kortom, bij disciplines waarbij het resultaat vergelijkbaar is of juist moeilijk te vergelijken, is je profiel - dus hoe je bent, hoe je jezelf profileert, hoe je in gesprekken bent en of je geeft - veel bepalender dan of je een fractie beter bent. Dat noemen ze de gun-factor.” Michiel Daalmans, co-founder, The Outsiders.
Anekdote: het spiekboekje
Dit verhaaltje gaat over een freelance art director die de waarde van de 'klik' donders goed kende. Ter voorbereiding op zijn vrije bestaan had hij een notitieboekje gekocht. En van iedereen die hij ontmoette maakte hij aantekeningen in zijn boekje. Net als bij Wie Is De Mol. Met een kleine tekening - eerder een karikatuur - van de persoon in kwestie. Hij noteerde hun naam, leeftijd, woonplaats en hobby’s. Hij noteerde zelfs namen van levenspartners, kinderen en huisdieren. Alle bijzonderheden - verhuizingen, zwangerschappen en scheidingen - kregen ook een mooi plekje in het boekje. Dit deed hij bij al zijn opdrachtgevers. Dus als hij dan na een maand (of een jaar) weer 'ns een keertje terugkeerde, kon hij iedereen hartelijk begroeten. 'He Yvonne, hoe is met je zoon? Al geslaagd?'
​
Door het spiekboekje bouwde hij een meer dan warme band op met zijn klanten. En die klanten gingen ook meer en meer van hem houden. Hij hoorde bij de familie.
Dat trucje ging heel lang goed. Totdat de freelancer dezelfde personen tegenkwam bij festivals, events en borrels. Want daar had hij natuurlijk niets aan zijn spiekboekje. En de personen die hij gisteren nog bij naam en toenaam begroette en waarvan hij precies wist hoe oud hun parkiet was, kon hij op zo'n borrel helemaal niet meer thuisbrengen.
​
Gelukkig kon hij vaak het zwakke licht of de sterke drank de reden geven van dit tijdelijke gat in zijn geheugen.